Globalisering en het korte termijndenken in de economie en de politiek leiden in het onderwijs tot permanente regeldruk en prestatiedruk. Dit leidt het onderwijs af van de toekomst waarvoor ze moet opleiden. Ook inspectieangst en toetsgerichtheid doen hun werk, ze ondermijnen het onderzoekend leren. Veranderingen zijn in het onderwijs vaak van bovenaf en dat leidt weleens tot passiviteit of conservatisme. Ook zitten directies en docenten niet altijd op dezelfde golflengte als het gaat om duurzame ontwikkeling: soms wil de een sneller, soms de ander. Het onderwijs wordt bovendien voortdurend belast met maatschappelijke vraagstukken die in het onderwijs geïntegreerd moeten worden, terwijl de onderlinge integratie van die vraagstukken vaak onbesproken blijft. Daardoor blijven kansen op synergie liggen. Per saldo is er structureel te weinig ruimte om thema's als duurzame ontwikkeling in het onderwijs een goede plaats te geven.