Als in het onderwijs de urgentie voor duurzame ontwikkeling in beeld is, en er een wil is om daar iets mee te doen, dan wil dat nog niet zeggen dat het voor iedereen ook duidelijk is wat er praktisch te doen staat. Of dat men het binnen de instelling daarover eens is. Het onderwijs kan kiezen uit vele opties voor duurzaamheidseducatie, en dat maakt het er niet gemakkelijker op. Moet het accent op waarden en vorming? Of op geschiedenis en maatschappijleer? Of biologie en aardrijkskunde? Techniek? Projectmatig werken? 21st-century skills? Interne communicatie? Medezeggenschap? Of op het schoolgebouw en het facilitair management? Het valt vaak niet mee om op instellingsniveau tot een samenhangend en stabiel beleid voor duurzaamheidseducatie komen dat inspireert en dat richting en ruimte geeft.